یک دوست دختر عادی هم نداریم

این همه سال، حتی یک دوست دختر معمولی نداشتم که من رو با اسم کوچیک صدا کنه...

حتی یک دوست دختر نداشتم تلفنی بهم زنگ بزنه و صداش رو بشنوم.

حتی یک دوست دختر نداشتم که با من توی یک خیابون قدم بزنه، یا باهم به یه پارکی بریم ...

حتی یک دوست دختر هم نداشتم که باهاش کافی شاپ برم و یه خوراکی مهمونش کنم!

حتی یک دوست دختر هم نداشتم که توی این پاییز لعنتی، منم یک پست اختصاصی توی صفحه ی اینستاگرامم برای عشقم بنویسم! 

حتی یک دوست دختر هم نداشتم که در مورد من با دوستاش صحبت کنه و با ذوق من رو بهشون نشون بده!

حتی یک دوست دختر هم نداشتم که فقط دستشو بگیرم و موهاش رو نگاه کنم! 

حتی یک دوست دختر هم نداشتم که برام برقصه و آهنگ بخونه!

حتی یک دوست دختر هم نداشتم که به خاطر اون صبح ها با انرژی از خواب پاشم و بزنم بیرون و براش تیپ بزنم!

حتی یک دوست دختر هم نداشتم که توی مترو کنارم بشینه، یا توی ماشین کنار دستم باشه و باهم یواشکی بگیم و بخندیم!

تف تو ذات این روزگار با این نامردیش..... 

پ.ن:

حالا تا میام میگم "یه دوست دختر هم ندارم" دو حالت پیش میاد: دخترای زشتِ درب و داغون میان میگن: من هستم!! یا اینکه فکر می کنن من خودم درب و داغون و زشتم که تا حالا دوست دختر نداشتم! کسی چه می فهمه یه بچه مثبت خجالتی و آروم، به خاطر خوبیش همیشه تنها می مونه؟ اصلا دیگه چه اصراری هست بگم خوبم؟ باشه من عوضی ام، حالا دختر خوشگل با من دوست میشه؟!!