تمام کشتی هام غرق شد

دیروز رفتم سلمونی و موهامو از ته با شماره 8 زدم. این دیگه آخرین تیر ترکش به آینده بود؛ وقتی کچل شدم و خودمو با چهره ی تازه دیدم، انگار تمام کشتی هام یکدفعه غرق شد. 

تارهای موهای جلوی سرم نازک شده و از شدت فشار روحی به زودی مویی روی سرم نمی مونه. در حالی که یادم میاد وقتی 20 سالم بود، انقدر موهای سرم پر بود که مادرم همش میگفت: برو این موهاتو کوتاه کن، عین کلاهگیس شده! 

توی دبیرستان، انقدر موهای سرم پرپشت بود که حتی پیشونیم مشخص نبود و همکلاسی هام بهم میگفتن: گشتاسب (مجید صالحی توی فیلم کوچه اقاقیا) و وقتی نگران آینده و ریزش مو بودم، بچه ها می گفتن: تو موهات بریزه؟ عمرا!

فکر می کنم به خاطر خود ارضایی و تاثیرات هورمون تستسترون هم هست که جلوی سرم کم پشت شده. این یک درد بزرگه که بخاطر اینکه نمی تونی ازدواج کنی و جنس مخالفی پیشت نیست، ناچاری که خودارضایی کنی ، و خودارضایی این بلا رو سر آدم میاره. هر کسی هم که هورمون های جنسیش فعال تره، موهای سرش بیشتر میریزه.

دیگه نه به دختر فکر میکنم نه خواستگاری رفتن. شاید ریشامو دیگه نزنم و بذارم بلند بشه، مثل یک عزادار و آدمی که دیگه کسی رو نداره که بهش امید ببنده.

............

پ.ن: به قول برادرم، تنها دلیل زنده موندم تا حالا این بوده که فکر میکردم شاید یک دختر وارد زندگیم بشه و دوستم داشته باشه. وگرنه سالهاست که مُردم و زندگی نمی کنم. حالا باز هم یک عده ای به من بد و بیراه میگن و حمله می کنن!!! حرصی که از اکثر کامنت دهنده ها می خورم، از خود وضعیت خراب زندگیم نمی خورم. فکر میکنم این مدت ، جر و بحثی که با خواننده هام کردم باعث شده که موهام ریزش زیادی پیدا کنه. عجیبه که من به خاطر دخترها میام اینترنت، ولی نه تنها هیچ دختری نیست، که اگر باشه هم همشون دشمن من هستن!! 

نوشته شده توسط پسر بدشانس در دوشنبه بیست و پنجم دی ۱۳۹۶ |