توهم دخترانه و نادیده گرفتنِ شخصیت پسرها

دخترها خیال می کنن هر پسری که باهاشون باب صحبت رو باز می کنه، قصدش "مخ زنیه"! بعدم گمان می کنن که همه ی پسرها قصد آزار و اذیت جنسی دارند و جز سکس چیزی رو نمیشناسن! 

دختره توی صفحه ی اینستاگرامش نوشته:

«راستی یه سوال: پیغامای اراجیف توی دایرکت اینستاگرام مثل عاشقتم، مجردی یا متاهل؟ قصد مزاحمت ندارم فقط دنبال یه هم صحبت اندیشمند می گردم، تنها آرزوم اینه که باهات حرف بزنم، شما خیلی نازی، خیلی خوبی، خیلی... اینا جزو الگوهای خشونت علیه زنان حساب نمیشه؟!! به نظر من که حساب میشه.

خشونت فقط کتک کاری نیست، همین که فضای خصوصی یه آدم رو با اشارات جنسی نا امن کنید مصداق خشونته! لطفا متمدن باشیم...»

من واقعا موندم که یک پسر برای اولین بار که میخواد با دختری آشنا بشه، چه رفتاری باید داشته باشه تا دختر بهش اطمینان کنه؟ 

چند ماه پیش که تازه اینستاگرام درست کردم، یکسری از دخترها رو فالو کردم و اونها هم فالو کردند. بعد که توجهی به صفحه هاشون نشون نمیدادم و لایکشون نمی کردم، دیدم که بعضیا دارند من رو آنفالو می کنند، تصمیم گرفتم هم ، همه پستهاشون رو لایک کنم و هم براشون کامنت بذارم و ازشون تعریف کنم تا شاید اینطوری من رو به عنوان دوستشون بشناسن و آنفالو نکنن. حتی توی "استوری" هم کامنت میذاشتم ولی قصدم نه مخ زنی بود نه هیچی، فقط چون هیچ دوست و رفیقی نداشتم و دیده بودم که برادرکوچیکترم با همکلاسی های دختر دانشگاهش، گروه تلگرامی زدند یا توی اینستاگرام به راحتی حرف میزنن، میخواستم من هم با دخترها به طور صمیمانه حرف بزنم!

یهو دیدم که تعداد دخترهایی که دارند من رو آنفالو می کنن، بیشتر و بیشتر شد!! و یکیشون هم به دروغ گفته بود: من دارم همه ی پسرها رو آنفالو می کنم! درحالیکه فقط من رو آنفالو کرده بود. بعداً برادر کوچیکترم توضیح داد که: دخترها از اینکه دائما در صفحه و دایرکتشون بری و پیام بدی، بدشون میاد و فکر می کنن فردِ آویزونی هستی!!

من واقعا نمی دونم که باید چیکار کنم یک دختر من رو دوست معمولی خودش بدونه؟ اگه بی توجه باشم و کامنت ندم، خب بیخیال میشه و میره. اگه تعریف و تمجید کنم، فکر می کنه قصدم مخ زنیه! حالا باز اینستاگرام خوبه، توی تلگرام که به محض رفتن توی خصوصی یک دختر و نوشتنِ "سلام"، به طرز وحشیانه ای بلاک و ریپورتت می کنن!! 

گاهی میخوام این دخترها رو یه فس بزنم! دخترهایی که اصلا شأن و جایگاه آدم رو حالیشون نیست و فکر می کنن همه ی پسرها آویزونشون هستند! فکر نمی کنن که ماهم برای خودمون شخصیتی داریم و اگر نیاز به "همصحبت" داشته باشیم، یا "از چهره ی دختری تعریف کنیم" دلیل بر بی بند و بار بودنمون یا آویزون بودنمون نیست! چون شماها اینطوری دوست دارید و شماها هیچ موقع خودتون سمت ما نمیاید. پس ما چه خاکی توی سرمون بریزیم؟